Η Αγία Αναστασία η Φαρμακολύτρια έζησε τον 3ον αιώνα στην ξακουστή τότε Ρώμη. Η καταγωγή της, με πατέρα συγκλητικό και πλούσιο, η ομορφιά και η μόρφωση της, της έδιναν την πρόκληση της περηφάνιας και της απομόνωσης.
Αυτή όμως θεωρώντας όλα τα καλά του κόσμου αυτού «σκύβαλα είναι ίνα Χριστόν κερδίσει» (Φιλ.3,8), «των Μαρτύρων ταις χρείαις διακονήσασα, μαρτυρικώς εμιμήσω τας αριστείας αυτών».
Ήταν η εποχή των διωγμών, του μαρτυρίου και της δόξας των Χριστιανών που η πίστη τους αποδεικνυόταν με το αίμα τους. Οι φυλακές της Ρώμης και όχι μόνο, γέμιζαν από τους εραστές του Θεού. Μέσα εκεί ετοιμάζονταν για τη μετάβασή τους «από το θάνατο στη ζωή», περνώντας από τα πολλά βασανιστήρια και τελικά τον αποκεφαλισμό ή το φάγωμα από τα θηρία στο Κολοσσαίο.
Η Αναστασία, κρυφή χριστιανή, παντρεμένη με τον Ρωμαίο άρχοντα ειδωλολάτρη Ποπλίονα, πήγαινε στις φυλακές χωρίς τα μεγαλόπρεπα ενδύματά της – δείγμα της καταγωγής της – αλλά με ρούχα φτωχά και άσημα, για ν’ αποφεύγει τα βλέμματα των διαφόρων. Εκεί, συμπαραστεκόταν στους φυλακισμένους αδελφούς της προσφέροντάς τους τροφές και χρήματα. Εκεί συναντούσε τους ετοιμαζόμενους μάρτυρες και ετοιμαζόταν κι αυτή για το δικό της επερχόμενο μαρτύριο. Εκεί έβλεπε, στο πρόσωπο των χριστιανών, τι σημαίνει αγάπη μέχρι τέλους και πίστη στο Χριστό ακλόνητη, χωρίς λογικούς υπολογισμούς και ψευτοδιλήμματα. Άλλωστε ο διδάσκαλός της στη χριστιανική ζωή και πατέρας της πνευματικός, ο Χρυσόγονος, τη δίδαξε με το λόγο και τη ζωή του πως «πάντες οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» (Β Τιμ.3,12) και πως πρώτος ο Κύριος σήκωσε Σταυρό και πέθανε ως κακούργος, χαρίζοντας «χαρά εν όλω τω κόσμω».
Βέβαια η Αναστασία δεν είπε από την αρχή ότι είναι χριστιανή, γιατί κανείς δεν τη ρώτησε. Η άσκοπη ομολογία και η πρόκληση δοκιμασιών από «ζήλο ου κατ επίγνωση», στο βάθος κρύβει έπαρση κι εμπιστοσύνη στη δύναμη του εαυτού μας. Υπηρετούσε κρυφά κι αθόρυβα τους χριστιανούς αδελφούς της, μέχρι την ώρα που ο σύζυγός της έμαθε το έργο της και το λόγο που το επιτελούσε. Εξοργισμένος άρχισε τις απειλές και στο τέλος, μπροστά στη σταθερότητα της χριστιανής συζύγου του, φανέρωσε την ψεύτικη αγάπη του με το να την καταγγείλει στον αυτοκράτορα Διοκλητιανό, το μεγάλο διώκτη των Χριστιανών.
Μετά από πολλά μαρτύρια σε διάφορα μέρη, όπου η Χάρις τού Θεού την ενίσχυε και θαυματουργούσε, τελειώθηκε με μαρτυρικό θάνατο καιομένη την δεμένη σε πάσαλο, στις 22 Δεκεμβρίου στο τέλος του 3ου ή αρχές του 4ουαιώνα. Κι έγινε ο θάνατός της μετάβαση, είσοδο στη δόξα του ουρανού, όπου, ελεύθερη από τα δεσμά της φθοράς, μπορεί να διακονεί τις ασθένειές μας, προσφέροντας τα φάρμακα του ουρανού, χωρίς περιορισμούς χρόνου και χώρου.
Οι άγιοι, ενωμένοι μετά την κοίμησή τους ασάλευτα με τον Τριαδικό Θεό μας, γίνονται ένα μαζί Του, και μπορούν να μας ακούσουν, να μας μιλήσουν, να μας συμπαρασταθούν χωρίς τις αισθήσεις. Εκείνοι, όπως το Χριστό μετά την Ανάστασή Του, έχουν τη δυνατότητα «εν εταίρα μορφή» να συμπορευτούν με κάθε άνθρωπο που ταπεινά επικαλείται τη βοήθειά τους.
Η απλότητα της καρδίας, το ταπεινό φρόνημα και η εμπιστοσύνη στην αγάπη του Θεού οδηγούν τον άνθρωπο σε μια άλλη σχέση μαζί Του. Τους κάνει αγίους, ως φίλους Χριστού, οικείους και συμπολίτες. Ζουν τη Βασιλεία του Τριαδικού Θεού από το νυν αιώνα, ως αγάπη προς όλους τους ανθρώπους κι ως ενότητα καρδιακή «μετά του σύμπαντος κόσμου». Η πρόγευση αυτή της Τριαδικής Βασιλείας γεμίζει την ύπαρξη με ειρήνη, χαρά και ελπίδα ζωντανή για την ερχόμενη ασάλευτη ουράνια Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, που θα τη βιώνουμε «συν πάσι τοις αγίοις» εις αιώνας αιώνων. Αμήν.
Πηγή: isagiastriados
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου